I tak…. zgodnie z ustawą o zmianie niektórych ustaw, od 1 stycznia 2020 roku podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) oraz podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT), są zobowiązani do stosowania nowej ulgi za złe długi.
Przepisy przejściowe określają regulacje dotyczące nowej ulgi za złe długi mającej zastosowanie do transakcji handlowych, w przypadku których termin zapłaty upływa po dniu 31 grudnia 2019 roku.
Zgodnie z nowymi przepisami ustawy o PIT (art. 26i ust. 1) oraz ustawy o CIT (art. 18f ust. 1), podstawa obliczenia podatku będzie:
– mogła zostać zmniejszona o zaliczaną do przychodów wartość należności, która nie została opłacona w terminie 90 dni, licząc od dnia upływu daty płatności wskazanej na fakturze (rachunku) lub umowie – w przypadku sprzedawcy,
– musiała być zwiększona o wartość zobowiązania, które nie zostało uregulowane w terminie 90 dni, licząc od dnia upływu daty płatności wskazanej na fakturze (rachunku) lub umowie – w przypadku nabywcy. Niezależnie od tego czy wcześniej wydatek zaliczono do kosztów uzyskania przychodów, czy też nie.
Reasumując, od 1 stycznia 2020 r. podatnicy podatku dochodowego PIT i CIT mogą zastosować ulgę za złe długi w odniesieniu do wierzytelności nieuregulowanych. Zastosowanie ulgi po stronie nabywcy, który nie ureguluje należności, jest obowiązkowe.
Zwiększenia i zmniejszenia podstawy opodatkowania w związku z nieopłaceniem faktury, będzie się dokonywało w zeznaniu rocznym, składanym w rozliczeniu za ten rok, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu płatności wskazanej na fakturze (rachunku) lub umowie. Zastosowanie ulgi będzie możliwe także w zaliczce na podatek dochodowy wyliczanej za okres, w którym upłynął termin 90 dni, licząc od terminu płatności wskazanego na fakturze, rachunku lub umowie, począwszy od pierwszego dnia następującego po tym terminie..
Zastosowanie ulgi za złe długi w podatku dochodowym CIT/PIT ma zastosowanie tylko wówczas, gdy łącznie spełnione zostaną określone warunki:
– nabywca będący dłużnikiem na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego, nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
– od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy, która może być przedmiotem zastosowanej ulgi, nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa (licząc od czynności, która wystąpiła jako ostatnia),
– wystawiona faktura (rachunek) lub umowa dokumentują transakcję handlową zawartą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatników (stron transakcji),
– dochody z zawartej transakcji handlowej podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Polski,
– nie jest to transakcja handlowa dokonywana między podmiotami powiązanymi
W przypadku niespełnienia któregokolwiek ze wskazanych powyżej warunków sprzedawca nie będzie mógł zastosować ulgi za złe długi.
Zastosowanie ulgi za złe długi jest możliwe, pod warunkiem, że należność/zobowiązanie nie zostanie uregulowane lub zbyte do dnia złożenia zeznania podatkowego.
W przypadku uregulowania płatności lub zbycia wierzytelności podatnicy zobowiązani są do:
– zwiększenia podstawy opodatkowania lub zmniejszenia straty o wartość należności po stronie sprzedawcy,
– zmniejszenia podstawy opodatkowania lub zwiększenia straty o wartość należności po stronie nabywcy.
odpowiednio za rok podatkowy, w którym zobowiązanie/należność zostanie uregulowana lub zbyta.
Źródło: Intermet